Iets met boeken

‘Was dat de naam van het programma?’, vraagt Ottokar? Louise knikt.
‘Wel dan zei dat toch wel redelijk goed waar het om ging?’, vervolgde Ottokar.
Dat moest Louise toegeven. Vooral dat ‘Iets met’, was redelijk accuraat.

Maar wil zij nu net één van die tien (of is het drie?) procent Canvaskijkers zijn die al jaren hoopt dat de openbare zender nog eens met een boekenprogramma komt. Iets over boeken. Sterker nog: praten over boeken. (Zodat ze kan dromen, laten we wel wezen, over dat glorieuze moment waarop ze zelf aan die tafel kan schuiven en kan vertellen waarom ze in die ene scène van haar nieuwe roman dat gekke nevenpersonage in een raam laat staan, klaar om te springen, en dat andere personage Daedalus en Icarus laat declameren, en waarom zich net dan de allereerste liefdesscène ontspint)

De vrees moet wel echt diep zitten, denkt Louise als de aftiteling al loopt. De vrees die in televisieland voor boeken heerst. Want ze heeft in het hele programma nauwelijks iets over boeken gehoord. Het was een aardig gesprek, dat wel. Over interculturaliseren en zo. En heel toevallig hadden de twee gasten van het programma ook boeken geschreven. Maar daar kregen we verder nauwelijks iets over te horen. Het hadden evengoed twee politici, of twee sportlui kunnen zijn.

Zelfs praten over was niet echt aan de orde, bedenkt Louise. Het leek meer een kruisverhoor. Geknipt voor een adhd-er, die montage. Aan bedachtzame pauzes en gefronste wenkbrauwen doen ze hier niet. Alles werd in een sneltreinvaartje afgehandeld, het camerabeeld zo gekadreerd dat je alleen een gezicht zag spreken. Zo heet, dat praten over iets wat met boeken te maken heeft, dat we er zo snel mogelijk door moeten. Alsof we over een vuurbedje lopen. Geknipt voor youtube, zo’n montage. Maar is Louise nu echt de enige die na een dag internetten en beeldschermwerken ernaar snakt om haar geest wat ruimte en rustigheid te gunnen?

‘Ach, het was best wel interessant’, zegt Ottokar. En Louise bedenkt dat ze inderdaad nog eens opnieuw zal kijken. Minstens één keer. Omdat ze toch wel heel benieuwd is hoe P. zich in dit letterendrafje zal gooien.