Je bijt zijn tenen eraf, een voor een, en hij kirt van plezier. Je zet je tanden in zijn hiel en hij biedt je zijn andere voet aan. Je kluift het hele beentje als een maïskolf af en hij schatert het uit. Je laat een vervaarlijk ‘hááám’ horen en begraaft je tanden in zijn buik en hij roep ‘nog!’.
Maar o wee als je hem kusjes geeft.
het is aan ons
1 dag geleden
Posts
2 opmerkingen:
Dat verandert nog wel!
Mijn ene prinsje is nu 17 en het is nooit veranderd. Nog steeds verdraagt hij enkel schouderklopjes of een greep in de nek. O wee als je hem kusjes geeft. Mijn andere prinsje van 14 krijgt van kusjes nooit genoeg.
Toch zijn het allebei "prinsjes", maar het ene prinsje is het andere niet...
Een reactie posten