Prinsje T kijkt naar de televisie en wijst met zijn vingertje naar een man van wie hij de afgelopen maanden voortdurend beelden heeft gezien.
‘Mijnheertje!’ roept hij uit.
‘Ja’, zegt Louise. ‘Een hele grote mijnheer.’
Prinsje T. denkt even na en zegt dan: ‘Oók een meneer!’
Dat ‘ook’ is een soort van superlatief. Prinsje T vindt in zijn doosje met woorden niet altijd wat hij nodig heeft om te zeggen wat hij zou willen zeggen. En deze keer vindt ook Louise dat niet in het hare.
Dus neemt ze Prinsje T op haar schoot en zegt ze: ‘Kijk maar goed naar deze mijnheer’, in de hoop dat in die prinselijke hersentjes, die nog niet klaar zijn voor levenslange herinneringen, toch een spoor zal blijven hangen van wat vannacht gebeurd is.
het is aan ons
2 dagen geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten