Maar wie dan wel?

- Genen enkele.
- Neen, neen, dat is waar. Voor ’t ogenblik genen enkele.
- De Steve vroeger, dat vond ik nog ne schone mens.
- Ja. Die wel ja. En hij kon goed koken.
- Hoezo dadde?
- Die heeft toch een kookboek geschreven, de Steve?
- Dat is waar ja. En Celie, die had toch ook een kookboek, was het niet?
- Ja, maar als ge de Jean-Luc ziet: een gezond kookboek kan dat toch niet zijn he.
- Neen. Dat niet, neen. Weet ge wat mijn kleindochter zegt?
- Wat zegt ze?
- Ze zegt dat dieje zoon van de Gucht, allee hoe noemt em – dingese- dat dat ook nen hele schone is.
- Heeft die dan al ne zoon die…
- Ja ja, ge kon daarop stemmen. Daar stemmekik op, zei ons Kelly. Dat is ne schone.
- En zijne pa is toch ook wel, allee, dat is ook wel ne nette zo he.
- Maar daar hoort ge lijk niet zo veel meer van.
- Neen, spijtig toch. Ze zijn allemaal weg. En Leterme, ge moogt zeggen wat ge wilt maar…
- Hij had zijnen bril niet mogen wegdoen.
- Dat is het.
- Met zijnen bril had hij nog een beetje présence maar…
- Neeje. Geenen enkele. ’t Is waar.

(Opgetekend in september 2008)