De wilde baren

Zo speelt Prinsje T kapitein op zee. Hij haalt het schapenvelletje uit zijn speeltent. En een ander, dat dienst doet als tapijtje, sleurt hij uit onze slaapkamer. Hij spreidt ze uit op de woonkamervloer en schikt daarop de afstandsbedieningen van de televisie, de dvd-speler, de Belgacom digibox en nog een blikken pennendoos die hij van mijn bureau ontvreemde. Dan gaat hij liggen, vleit zijn wang op de haren die wilde baren worden en roept: ‘Neen Elias, let op de gevaren! Ja goed, je hebt het weer gered! Hier komt Trolle! Oh neen, pas voor de eendjes. Je hebt een mooie vis gevangen. We moeten naar Thuishaven, vlug!’

Die twee

Daar lopen ze, naast elkaar, over de Bongenotenlaan. In hun beige pardessus, met hun parelwitte haren en een paarse mousseline foulard. Zij aan zij, met krasse stappen door de kou. Ze zijn tenger, al flink kromgebogen. Geen idee hoe oud en hoe beroemd die tweelingdames zijn. Als je ze ziet lopen bid je spontaan dat niet de een vóór de ander moet gaan.