Louise is een van die mensen die in de regel niet naar een film gaan kijken als ze op voorhand weten dat er geweld in voorkomt. Gebeurt het toch dat zich een gruwelijke scène voordoet, dan sluit ze haar ogen, houdt haar handen tegen haar oren en vraagt wie naast haar zit: ‘Laat me weten wanneer het gedaan is.’
Wat zou ze graag, bedenkt ze terwijl ze in de fitnesszaal, trappend op de fiets, op de televisie voor haar de zoveelste beelden van Gaza ziet, haar ogen kunnen sluiten, haar handen tegen haar oren houden en dat dan iemand, na een kwartiertje of zo, zou zeggen: ‘’t is goed, je kan weer kijken, het is gedaan, de gruwel is over.’
Gisterenavond tikte iemand op haar schouder: ‘t is goed, ze gaan stoppen.’
Maar ze stoppen niet.
En je ogen sluiten verandert daar niets aan.
Of het helpt weet ze niet, maar Louise vraagt je vriendelijk om deze petitie – http://www.PetitionOnline.com/israpal/ – te tekenen. Of deze: http://www.avaaz.org/nl/gaza_time_for_peace/.
het is aan ons
2 dagen geleden
4 opmerkingen:
Totaal naast de kwestie, maar euhm...
Je zat in de fitnesszaal?! ;-)
;) Ja. Er moet iets gedaan worden. Drastisch zelfs. Ik ga hier nog net niet loggen hoeveel kilo's of buikomtrek ik hoop te verliezen, maar aanmoediging is altijd welkom ;)
Moedig!
Komt 'ie (pompons zelf bij te denken):
Give me an L!
Give me an O!
Give me an U!
Give me an I!
Give me an S!
Give me an E!
What do you get?!
LOUISE!!!!
@Flora: wil je dat eens life komen doen terwijl ik daar op die fiets zit?
Een reactie posten