De sleutel van het huis van God

De Romaanse kerkjes vind ik het prettigste. Ik hou van de manier waarop het zonlicht schuin door de lage vensteropeningen valt, van de geur van wierook en zandsteen, en de verstilde koelte van het wijwatervat. Ik hou van de stilte van de plattelandskerkjes, waar je soms het gekwetter van vogels door de openstaande deur kan horen. Ik hou ervan een munt in het metalen offerandeblok te laten glijden, van de vlam die van lont naar lont vloeit en de geur van brandend kaarsvet.
(uit werk in de diepvries)

Vroeger, zo meent Louise, kon ze er overal binnen. En dat deed ze ook. Overal binnengaan waar een kerkdeur openstond. Vandaag houdt God zijn deur op slot. Op een paar van zijn huizen na. Zes toch nog, in Louisetown.